Weszła w życie nowelizacja ustawy Prawo lotnicze. Celem nowelizacji było określenie podmiotów ponoszących koszty związane z pełnieniem przez funkcjonariuszy Straży Granicznej wart ochronnych na pokładzie statku powietrznego.
Dotychczasowe przepisy regulowały tylko koszty związane z wyposażeniem, szkoleniem i przygotowaniem funkcjonariuszy Straży Granicznej do pełnienia wart ochronnych. Ponosi je budżet państwa. Brakowało natomiast przepisów, które regulowałyby kwestię finansowania kosztów przelotu, wyżywienia na pokładzie samolotu oraz ewentualnego noclegu dla funkcjonariuszy pełniących wartę ochronną. Obecna regulacja stanowi, że koszty te będzie zobowiązany pokryć przewoźnik lotniczy, którego statek powietrzny będzie odbywał lot wysokiego ryzyka.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami decyzję o uznaniu danego lotu za lot wysokiego ryzyka podejmuje Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Bilety oraz posiłek na pokładzie samolotu funkcjonariusze Straży Granicznej będą otrzymywali na warunkach przewidzianych dla pasażerów danego lotu, a w przypadku lotów bez pasażerów na warunkach przewidzianych dla załogi statku powietrznego. Przypadki, w jakich będzie niezbędne zapewnienie funkcjonariuszom Straży Granicznej noclegów, sposób ustalania wysokości kosztów tych noclegów oraz sposób ich pokrywania przez przewoźnika lotniczego określi Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
Urząd Lotnictwa Cywilnego był przeciwny koncepcji obciążania przewoźników kosztami wprowadzania na pokłady samolotów wart ochronnych.
Warty ochronne wprowadzane są - zdaniem ULC - nie w interesie przewoźników, a w interesie publicznym, czyli pasażerów linii lotniczych. Nie chodzi więc tutaj o ochronę mienia przewoźnika (statku powietrznego), a o bezpieczeństwo publiczne, które powinno być gwarantowane przez państwo ze środków publicznych.
Dodatkowo ULC przypominał, że ataki terrorystyczne w lotnictwie nie są wymierzane przeciwko konkretnym przewoźnikom lotniczym, czy określonemu kręgowi pasażerów, a przeciwko państwom i stanowią najczęściej bezpośrednią konsekwencję polityki zagranicznej prowadzonej przez rządy tych państw. Skoro zatem władze danego państwa prowadzą politykę, której konsekwencje mogą zagrozić bezpieczeństwu jego obywateli, wydaje się, że konsekwentnie owo państwo powinno gwarantować zapewnienie dodatkowych środków bezpieczeństwa, a nie przerzucać ich kosztów (choćby pośrednio) na obywateli.
Uwagi Urzędu Lotnictwa Cywilnego zostały przedstawione wraz z protokołem rozbieżności na posiedzeniu Komitetu Rady Ministrów. Zostały jednak odrzucone.