Organizatorem ćwiczenia był Sekretarz Generalny NATO, a uczestnikami najwyższe władze Sojuszu oraz ośrodki decyzyjne, struktury polityczno-militarne, organy rządowe państw członkowskich, krajów partnerskich i Dialogu Śródziemnomorskiego.
Ćwiczenie realizowane było aplikacyjnie, bez zaangażowania realnych sił i środków. Fikcyjny scenariusz zakładał przeprowadzenie operacji reagowania kryzysowego z wykorzystaniem Sił Sojuszu poza obszarem euro-atlantyckim, jako wsparcie działań Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz reagowanie na występujące zagrożenia dla bezpieczeństwa państw Sojuszu.