Podczas omawiania istniejących regulacji zasygnalizowano m.in. potrzebę wprowadzenia zmian do ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, obejmujących ustanowienie wymagań dla operatorów bezzałogowych statków powietrznych, innych niż ujęci obowiązkiem posiadania świadectwa kwalifikacji określonego w art. 95 ust. 2 pkt 5a ustawy. Dodatkowo pojawił się postulat zmiany pojęcia „operator bezzałogowego statku powietrznego” na „pilot bezzałogowego statku powietrznego”, przy czym argumentowano, że samo wyrażenie „operator” może budzić wątpliwości - czy jest to osoba fizyczna, która kieruje lotem bezzałogowego statku powietrznego, czy osoba prawna, która jest dysponentem bezzałogowego statku powietrznego.
Uczestnicy spotkania przyznali, że wykonywanie lotów przez bezzałogowe statki powietrzne w wydzielonej przestrzeni powietrznej nie wymaga ustanawiania żadnych ograniczeń prawnych, gdyż nie wiąże się ono z zagrożeniem dla innych użytkowników przestrzeni powietrznej. Natomiast ustanowienie przepisów umożliwiających wykonywanie lotów bezzałogowych statków powietrznych w niekontrolowanej przestrzeni powietrznej rodzi trudne do rozwiązania problemy praktyczne, techniczne, a w konsekwencji prawne - związane z potrzebami zapewnienia bezpieczeństwa pozostałym użytkownikom przestrzeni powietrznej, gdyż w takiej przestrzeni nie ma obowiązku utrzymywania łączności z instytucją zapewniającą służby żeglugi powietrznej.
Dyskutowano również o możliwych do zastosowania rozwiązaniach, które mogłyby przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa użytkowników lotni i paralotni, tak aby do minimum zredukować niebezpieczeństwo zderzenia z bezzałogowym statkiem powietrznym.
W trakcie dyskusji wypracowano wstępne założenia do projektu rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie lotów bezzałogowych statków powietrznych, który będzie przedmiotem dalszych uzgodnień w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego.
