Obecnie problematyka ochrony środowiska w lotnictwie jest kluczowym czynnikiem wpływającym na kierunek rozwoju sektora lotniczego. Kręgi ekspertów lotniczych w kraju i poza jego granicami, obserwują systematyczny wzrost znaczenia zagadnień ochrony środowiska rozumianych zarówno jako dbałość o poszczególne elementy środowiska, jak i troskę o takie przekształcenie statków powietrznych i form transportu lotniczego by były one zgodne z modelem zrównoważonego rozwoju.
Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, patronuje sektorowi lotniczemu w jego kompleksowej reorientacji ukierunkowanej na wypełnienie zobowiązań stron Protokołu z Kioto i Międzynarodowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu, oraz spełnianiu wielu innych wymagań o rosnącym stopniu rygoryzmu, w zakresie emisji zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego oraz emisji uciążliwości akustycznych. Również organizacje zrzeszające przewoźników lotniczych oraz wiodące podmioty przemysłu lotniczego we współpracy z państwami czynią systematyczne starania zmierzające do poprawy stanu środowiska tak poprzez zabiegi organizacyjne jak i zmiany konstrukcyjne statków powietrznych, dążenie do wdrożenia biopaliw w lotnictwie. Większość wyżej wymienionych prac w tym obszarze, poprzedzana jest wieloletnimi programami badawczymi i kosztownymi przedsięwzięciami badawczo-wdrożeniowymi.
Pani doktor Małgorzata Polkowska dostrzegając rangę krytycznych zmiennych determinujących jakość życia, populacji zamieszkujących w otoczeniu największych portów lotniczych świata, takich jak jakość powietrza atmosferycznego (Local Air Quality), utrzymanie właściwego klimatu akustycznego, stanu wód i gleb, poziomu funkcjonalności a zarazem estetyki przestrzeni publicznej wysoko ocenia dotychczasowe efekty prac Rady ICAO oraz podległych jej doradczych komitetów technicznych.
Dorobek ICAO w zakresie poszukiwania nowych rozwiązań w ochronie środowiska jest imponujący, wiele inicjatyw zakończyło się sukcesem i wiele nowych programów bardzo obiecujących przedsięwzięć zostało pomyślnie zainicjowanych. Kontynuacja tak dobrze rozpoczętego dzieła jest nieodzowna do zapewnienia prawidłowego, stabilnego i zrównoważonego rozwoju sektora lotniczego w skali globalnej. Liczni eksperci są zgodni w ocenach, iż starannie skonfigurowana polityka ICAO w zakresie ochrony środowiska uzasadnia oczekiwania, że w nadchodzącej przyszłości podjęte zostaną dobrze opracowane decyzje, których efektem będzie przyjęcie rozwiązań efektywnych względem wymogów ochrony środowiska, skutecznych z technicznego punktu widzenia, a zarazem posiadających atrybut wykonalności finansowej. W konsekwencji uzasadnionym jest oczekiwanie na poprawę jakości życia uzyskanej dzięki wdrożeniu skoordynowanych programów służących zarówno zapobieganiu szkodliwym odziaływaniom środowiskowym jak i zmniejszaniu wpływu uciążliwości już istniejących.
Technicznym organem doradczym Rady ICAO w obszarze ochrony środowiska jest Komitet ds. Ochrony Środowiska (CAEP), w którego skład wchodzą przedstawiciele wybranych państw członkowskich ICAO. Obecnie status członka CAEP posiadają 23 państwa, status obserwatora 5 państw oraz 10 organizacji. Polska jest państwem członkowskim CAEP i posiada swojego przedstawiciela w osobie Pana dr inż. Tadeusza Reklewskiego. CAEP powstał w 1983 roku z połączenia Komitetu ds. hałasu statków powietrznych (CAN) oraz Komitetu ds. emisji z napędów lotniczych (CAEE). W pracach CAEP biorą również udział przedstawiciele linii lotniczych, portów lotniczych, producentów sprzętu lotniczego, reprezentanci organizacji pozarządowych, przedstawiciele różnych ciał instytucjonalnych w strukturach ONZ.
W dniach 11-22 listopada br. odbędzie się w Warszawie konferencja stron konwencji COP19, która jest najwyższą władzą Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu UNFCCC. Wydarzenie to przyciągnie delegacje stron Konwencji z całego świata. Do tej pory Konwencję ratyfikowało 195 stron/państw wraz z Unią Europejską. Polska ratyfikowała Konwencję w 1994 roku.
COP jest równocześnie spotkaniem stron Protokołu z Kioto, który jest najważniejszym aktem prawnym Konwencji, zobowiązujący kraje do redukcji emisji gazów cieplarnianych względem wybranego roku bazowego.
Obrady Konwencji (COP) odbywają się każdego roku, a ich celem jest podejmowanie decyzji koniecznych do wdrożenia przyjętych postanowień (zawartych głównie w Protokole z Kioto).