W dniu 7.04.2023 r. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wydał decyzję odmowną dotyczącą wydania upoważnienia do wykonywania regularnych przewozów lotniczych, pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Armenii przez przewoźnika lotniczego Wizz Air Hungary Ltd.
Decyzja została wydana na podstawie art. 191 ust. 7 pkt 1, w związku z art. 191 ust. 2 i ust. 15 ustawy Prawo lotnicze. W toku postępowania uwzględniono przepisy zawarte w obowiązującej dwustronnej Umowie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Armenii o cywilnej komunikacji lotniczej z 27 stycznia 1998 roku, która została dostosowana do prawa UE, Umową między Wspólnotą Europejską a Republiką Armenii dotyczącą pewnych aspektów przewozów lotniczych, podpisaną 9 grudnia 2008 r. w Brukseli (Dz. Urz. UE. L 2009 Nr 50, str. 22).
Postępowanie administracyjne wykazało, że w niniejszej sprawie nie mają zastosowania przepisy Umowy o wspólnym obszarze lotniczym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony, sporządzoną w Brukseli 15 listopada 2021 r. (Dz. U. L 429 z 1 grudnia 2021 r., str. 17-64, dalej jako Umowa UE-Armenia). Umowa ta nie weszła w życie i nie może być tymczasowo stosowana, a więc nie zastępuje aktualnie obowiązujących przepisów Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Armenii o cywilnej komunikacji lotniczej z 27 stycznia 1998 roku, której postanowienia uniemożliwiają pozytywne rozpatrzenie wniosku przewoźnika Wizz Air Hungary Ltd., ze względu na zawarty w niej warunek monodesygnacji.
W ramach prowadzonego postępowania, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zwrócił się w szczególności do Komisji Europejskiej oraz Polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych o wyrażenie opinii w sprawie możliwości stosowania Umowy UE-Armenia. Z otrzymanych odpowiedzi wynika wprost, iż powyższa Umowa nie weszła w życie i nie jest tymczasowo stosowana, jak również nie istnieją regulacje Unii Europejskiej, które mogłyby stanowić podstawę do administracyjnego stosowania umów międzynarodowych (takich jak Umowa UE-Armenia), które nie weszły w życie i nie są tymczasowo stosowane. Zgodnie z postanowieniami umowy UE-Armenia, może ona wejść w życie dopiero po zakończeniu procedury ratyfikacji lub zatwierdzenia przez wszystkie kraje UE.
Przepisy ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 127, z późn. zm.) w związku z przepisami Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów (Dz.U. 1990 Nr 74, poz. 439) wymagają dla zastosowania danej umowy międzynarodowej, aby ta weszła w życie albo była tymczasowo stosowana. Z tych przyczyn zastosowanie Umowy UE-Armenia nie było możliwe.
Postępowanie w sprawie wniosku przewoźnika Wizz Air Hungary Ltd. było prowadzone zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. O wszystkich czynnościach podejmowanych w sprawie informowano przewoźnika Wizz Air Hungary Ltd., który na każdym jej etapie miał zapewnione prawo czynnego udziału w postępowaniu, w tym pełny dostęp do wszystkich dokumentów i informacji pozyskanych w procesie rozpatrywania wniosku.
Ponadto ULC wskazywał przewoźnikowi przy uruchomieniu sprzedaży biletów o konieczności informowania pasażerów o toczącym się postępowaniu i braku pewności, co do wydania przez ULC zgody na loty z Polski do Armenii.